میگرن یک سندرم بالینی است که سال ها در زندگی بیمار وجود دارد، حملات درد از چند ساعت تا چند هفته طول می کشد، علائم همراه زیادی دارد و در بین حملات شکایت سردرد ندارد. سردردهای میگرنی که ویژگی‌های ژنتیکی ممکن است در ایجاد آنها مؤثر باشد، به طور کلی می‌تواند به عنوان سردرد یک طرفه همراه با حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا تعریف شود. در طول حملات میگرنی، کیفیت زندگی بیماران میگرنی کمتر از جمعیت سالم عمومی است. خطر ابتلا به میگرن در کودکان افراد مبتلا به میگرن در خانواده آنها بیشتر از جمعیت عادی است.

میگرن، بیماری که عوامل ژنتیکی و محیطی در آن نقش دارند، یک بیماری صرفاً ژنتیکی نیست. دو نوع اصلی وجود دارد: میگرن با اورا و میگرن بدون اورا. میگرن همراه با هاله که 10 درصد حملات میگرنی را تشکیل می دهد، با علائم حسی موقت مانند توهم به شکل خطوط زیگزاگ، تاری دید، فلاش نور یا وجود شکاف هایی در میدان دید به نام اسکوتوما ظاهر می شود. تقریبا یک ساعت قبل از ایجاد سردرد.

همچنین ممکن است با علائم دیگری مانند سرگیجه، بی‌حسی، گزگز، ضعف در دست‌ها و پاها، از دست دادن حس و سردرگمی کلمات همراه باشد. وجود هاله نشانگر شدت حمله نیست. حملات میگرنی بدون اورا می توانند به اندازه حملات میگرنی با اورا شدید باشند یا می توانند شدیدتر باشند.